Rozdział 17: Nigdy Nie

Kochani, przepraszam za prawie dwa miesiące ciszy na Darkness! Żyję i powracam ;) Mam nadzieję, ze nie straciliście chęci na czytanie! Zapraszam, na rozdział ^^

Dzień w pracy minął mi tak, jak może minąć zwykły dzień Trish Grenade. Cóż, może z wyjątkiem Elly, która latała za mną niczym wygłodniała lwica, prosząc o „dokładne informacje z nocy spędzonej z Tamtym Harrym”. Biorąc pod uwagę to, że nic głębszego pomiędzy nami nie zaszło nie wiedziałam co jej odpowiadać. Przytakiwałam wiec głową, gdy zadawała pytania, a wywracałam oczami przy jej wysuniętych wnioskach.

– Więc… – rozpoczęła, gdy tylko doszłam do lady z tacą pełną brudnych szklanek – Dobrze całuje?

Podsunęłam naczynia pod okienko zmywaka i odwróciłam się z zamiarem udawania głuchej. Nie męczyły mnie jej pytania, tylko odpowiedzi których musiałam udzielać.

Elly patrzyła na mnie wyczekującą, wiec lekko kiwnęłam głową zgodnie z prawdą. Harry całował świetnie, jednak myśl o doświadczeniu które zdobywał z innymi kobietami mnie dezorientowała. Z drugiej strony, jak ktoś tak seksowny jak on mógłby nie mieć powodzenia u kobiet?

– Czym się zajmuje? – to pytanie zmroziło mi krew w żyłach.

Kawa którą nalewałam omal nie pokryła blatu swoją czarną barwą.

No bo czym zajmuje się Harry Styles? Właściwie sama tego nie widziałam. Zawsze ma na wszystko pieniądze, posiada cudowne auto i dom, ale jak zarabia?

Niepewna przełknęłam ślinę.

– On… – graj na zwłokę Trish! – Zajmuje się autami. Wiesz skup i sprzedaż.

Nie czułam się dobrze okłamując ją. Wręcz przeciwnie. Mogłam poczuć się jak najgorsza przyjaciółka na świecie, która do tego jest kłamczuchą.

– Wydaje się być porządnym gościem – Elly uśmiechnęła się szeroko – I do tego jest przystojny! Boże Trish, gdzieś ty takiego znalazła?

Zaśmiałam się w myślach.

To on znalazł mnie.

Tam temat się urwał. Obie powróciłyśmy do naszych obowiązków, a pytanie Elly nie dostało nigdy odpowiedzi.

Równo o dwudziestej drzwi Etny otworzyły się z piskiem. Wysoka postać Harry’ego przekroczyła próg rozglądając się. Gdy jego wzrok stanął na mnie, uśmiechnął się ruszając w moją stronę. W knajpie prócz mnie i jego na sali znajdowali się tylko jacyś pojedynczy, spici goście, którzy widząc Stylesa od razu zaczęli szeptać.

Odwiązałam fartuch i powiesiłam go na haczyku.

– Hej – usłyszałam zachrypnięty głos i zobaczyłam, że zielonooki opiera się o ladę po jej drugiej stronie.

Uśmiechnęłam się lekko.

– Hej.

Po powiadomieniu mojej szefowej, że wychodzę kończąc pracę podeszłam do Harry’ego, który z jakże chytrym uśmieszkiem na ustach nachylił się, by mnie pocałować. Przed zetknięciem się z jego ustami, zdążyłam zwilżyć wargi językiem.

Mogłam wyczuć jego uśmiech, gdy nasze wargi  otarły się o siebie Wciąż zastanawiałam się nad jego celem. O co toczy się ta gra?

Po chwili Harry odsunął się ode mnie ze zmarszczonymi brwiami.

– Co jest? – spytał.

– Nic – odetchnęłam, chwytając torbę – Chodźmy.

*

Kiedy Harry wspomniał o imprezie, wyobrażałam sobie zatłoczony dom pełen pijanych ludzi, dlatego właśnie do całej sprawy nie byłam nastawiona zbyt przychylnie. Przez całą drogę siedziałam w aucie Harry’ego zamyślona, gdyż sama nie do końca wiedziałam co dzieje się właśnie w moim życiu. Mętlik w głowie wzmacniał zapach Harry’ego i jego wzrok, który czułam na sobie na każdych światłach.

Pomimo tego, że znałam już prawdę, albo choćby jej część, to wciąż miałam wątpliwości, co do moich postępowań oraz postępowań Harry’ego.

Z mojego natłoku myśli wyrwał mnie dźwięk gasnącego silnika. Uniosłam głowę i rozejrzałam się. Ku mojemu zaskoczeniu znajdowaliśmy się nie pod domem jednego z kumpli Harry’ego, nie pod klubem, ale na plaży.

Z zaskoczenia uniosłam brwi i spojrzałam na Harry’ego. On wydawał się być zadowolony moją reakcją. Cóż, jakąkolwiek reakcją z mojej strony.

Wysiadłam z auta, po raz pierwszy nim on to zrobił, pragnąc chłonąć zdumiewający widok.

Po prawej stronie, aż po horyzont rozciągało się morze, którego zapach i bryza rozbudziły mnie natychmiastowo. Po lewej natomiast plaża była zamykana przez wielką, skalną ściankę która zataczała okrąg, kończąc się w wodzie.

Te dwa elementy oddzielał piasek, w którym grzęzły moje tenisówki. Gdzieniegdzie powbijane w ziemię zostały pochodnie, które rozświetlały to całe miejsce. Kilka metrów przed nami dostrzegłam rozpalone ognisko i sylwetki kilku innych osób.

Obok auta Harry’ego stało kilka innych wozów, a niektóre z nich mogłam rozpoznać z wyścigu, w którym brały udział.

Spojrzałam na Harry’ego i uśmiechnęłam się lekko, w duchu dziękując, za to otoczenie. Była to miła odmiana od wszelkich innych imprez.

Harry schował kluczyki do kieszeni, a nim to zrobił zdążyłam zauważyć znajomy kształt i srebrny błysk, czegoś, co została do nich przywieszone.

– Czy to…? – spytałam lekko zdumiona, a Harry uśmiechnął się lekko i z powrotem wyciągnął kluczyki, zawieszając je sobie na palcu.

Moje serce przyspieszyło bicia, gdy zorientowałam się, że dowiesił do nich, nic innego jak moją bransoletkę, którą dałam mu jako talizman, gdy zabrał mnie na wyścigi. Powiedział wtedy, że ją zatrzyma, a następnym razem jadę z nim. Nie zapomniałam o tym i byłam pewna, że on również.

– Harry! Ty stary pedofilu! – usłyszałam krzyk, który przerwał naszą chwilę. – Oraz Trish, Styles wspominał, że przyjedziesz! Jestem zaskoczony, że ten pedał cię jeszcze nie odstraszył.

Oboje z Harrym odwróciliśmy się w stronę Dylana, który uśmiechał się szeroko. Przytulił mnie mocno, jak to miał w zwyczaju, a później przywitał się z Harrym, szepcąc mu coś na ucho.

Styles zaśmiał się sarkastycznie, po czym odepchnął go, powodując jego śmiech.

Ruszyliśmy we trójkę, w stronę ogniska, a Dylan wprost nie mógł przestać mówić o jakiejś seksownej sąsiadce, która wprowadziła się do mieszkania bok niego. Trochę mnie to zdziwiło gdyż do tej pory myślałam, że on i Elly kręcą ze sobą. Jednak, może tylko ja tak myślałam.

Na drewnianych belach, przy ognisku siedziała już Lily z Zaynem, Niall, Louis, Mike wraz ze swoją dziewczyną Amber, podnosząca mi ciśnienie Zoe i kilka osób, których kompletnie nie kojarzyłam.

Zajęliśmy miejsce na jednym z drewnianych pali, a Harry chwycił dwie butelki piwa i podał mi jedną.

– Tylko z umiarem – ostrzegł, a w jego oczach mogłam dostrzec  iskierki rozbawienia – Nie chcemy, by powtórzyła się ostatnia sytuacja, czyż nie?

Kiwnęłam głową, w duchu wywracając oczami i śmiejąc się.

Upiłam łyk zimnego napoju i chłonęłam bliskość Harry’ego, który pogrążył się w rozmowie z Mikem. Kilka minut później, ktoś rzucił pomysł zagrania w Nigdy Nie. Gra polegała na mówieniu czegoś, rozpoczynając zdanie od „nigdy nie”. Jeśli kiedykolwiek zrobiłaś rzecz, która została wypowiedziana, wypijasz łyk alkoholu. Wygrywa ten, kto wypije najmniej.

Wszyscy zgodzili się z Zoe, która okazała się być dawczynią tego pomysłu. Ja jako jedyna, byłam lekko skołowana, gdyż zapewne to ja będę pić w tej grze najmniej i wyjdę na idiotkę. Jednak nie mogłam się wycofać.

Każdy dostał nową butelkę piwa i gra się rozpoczęła.

– Nigdy nie piłam alkoholu – zaczęła Zoe i wszyscy wypili łyk piwa, jęcząc wściekle.

– Nigdy nie grałem w Nigdy Nie – powiedział Dylan, a wszyscy wywrócili oczami i śmiejąc się upili po łyku.

Gra się toczyła, a pytania schodziły na coraz bardziej intymne i żenujące.

– Nigdy nie uprawiałam seksu z nikim znajdującym się na tej plaży – powiedziała Amber.

Wszyscy prócz mnie wypili łyk piwa i wprost mogłam wyczuć na sobie tryumfalne spojrzenie Zoe, która chwilę później uśmiechnęła się do Harry’ego. Obrzydliwe.

– Nigdy nie całowałem się z chłopakiem – powiedział Mike.

Wszystkie dziewczyny włącznie ze mną i o dziwo Louisem upiły łyk piwa.

– Stary! – Dylan krzyknął patrząc na bruneta i śmiejąc się.

Louis wzruszył ramionami bełkotając coś o jakiejś imprezie.

– Nigdy nie oglądałem pornoli – powiedział Louis.

Po raz kolejny wszyscy oprócz mnie upili łyk piwa, a ja spuściłam głowę, starając się na nikogo nie patrzeć.

Gra skończyła się kilka minut później i oczywiście to ja zostałam z połową piwa w butelce. Jednak wszyscy byli zbyt spici, lub zajęci by cokolwiek o tym powiedzieć.

Zoe i kilka innych osób ruszyło w stronę morza, chcąc się wykąpać. Po Harrym o dziwo nie było widać zupełnie tego, że cokolwiek wypił. Jego dłoń znajdowała się na moim kolanie, przesyłając przez moje ciało przyjemne dreszcze.

– Harry – zaczęła Lily, niepewnie na niego patrząc. – Dzwoniła dzisiaj do mnie Gemma.

Na to nieznane mi imię Harry natychmiast zesztywniał. Mogłam wyczuć zgęstniałą atmosferę i zobaczyć w oczach Lily lekki strach.

Niall i Louis chrząknęli i wstali zostawiając mnie, Harry’ego z Lily, Zaynem i Dylanem.

Harry nie odezwał się ani słowem, jednak uścisk jego dłoni na moim kolanie wzmocnił się. Dało się wyczuć jego rozdrażnienie.

– Bardzo chciałaby się z tobą spotkać i przyjedzie tu za dwa dni.

W tym momencie wszystko pękło. Harry spojrzał na Lily z wściekłością w oczach, po czym odezwał się niskim tonem.

– Nie chcę jej widzieć. – warknął, a Lily zagryzła wargę.

– Harry, minęło tyle…

– Nie obchodzi mnie to. – Hary wstał i spojrzał na nas wszystkich z góry – Przekaż jej, że może się pierdolić.

Po tych słowach kopnął szklaną butelkę, która rozbiła się o drewniany pal, a sam ruszył w  stronę auta.

Dylan wstał i ruszył za nim, a Zayn zaczął mruczeć coś pod nosem. Lily natomiast patrzyła na mnie, a ja na nią. Tylko ja w tym towarzystwie nie byłam wtajemniczona w sprawę z Gemmą. Kim ona była? I dlaczego Harry tak zareagował?

Dłużej nie myśląc również wstałam i ruszyłam za Dylanem.

– – – – –

Zgredki i co sądzicie? ;)

Pamiętajcie, żeby skomentować ^^

Mam nadzieję, że tak długa przerwa nie spowodowała Waszej niechęci do czytania ;C

Kocham Was i do następnego! xx

Tag #DarknessFF